Logeren bij opa en oma. Twee schilders zijn bezig de buitenkant van het huis te schilderen. Hond Ypke mag niet in de tuin. Omdat de poort aan de zijkant open staat kan hij weglopen. De deur naar buiten zit daarom op slot. Ik vertel David dat Ypke niet naar buiten mag. "Maar hij wil zo graag naar buiten" zegt David en hij loopt toch niet meer weg. Oma gaat vervolgens naar door de buitendeur naar buiten omdat ze boodschappen gaat doen. De deur doen we daarna niet meer op slot. David laat de hond vervolgens naar buiten als wij niet kijken! We zeggen tegen hem dat het niet mag. Hij zegt weer " Hij wil zo graag naar buiten". Ik vind dit getuigen van inlevingsvermogen in een hond. Het was ook zielig voor hem. David snapt dan niet dat het even niet kan maar voelt dus wel dat de hond heel graag naar buiten wil.

Harentovertrekker

David de harentrekker. Oeh, dat doet pijn. Vooral bij luier verschonen trekt ie aan mijn haren. Hoe vaak ik ook zei " David dat mag niet!" Met een boze toon van de pijn... Hele bossen pakt ie tegelijkertijd. Als ik een keer zijn schoenen aantrek, trekt ie weer aan mijn haren. " Waarom trek je aan mijn haren" vraag ik. Het lukt me om rustig te blijven. Hij pakt mijn haren en hangt ze voor mijn gezicht. " Jij veranderd" zegt ie. Ach, natuurlijk, bij het vooroverbuigen vallen mijn haren voor mijn gezicht. Het plaatje van mij in zijn hoofd verandert. " Oh, bedoel je dat" zeg ik enthousiast. Dan gaat ie "toveren" met mijn haar. Haren voor mijn gezicht: gezicht weggetoverd! Voortaan maar een staart doen als ik vooroverbuig. Heb ik zelf ook geen last meer van haren in mijn gezicht. Of samen een toverspelletje met mijn haren spelen!